- ทำความเข้าใจวัตถุประสงค์ให้ชัดเจน
- ใครคือผู้มีส่วนได้ส่วนเสียบ้าง เขาคาดหวังอะไร
- จัดทำแผนงานร่าง “เราต้องทำอะไรให้สำเร็จ”
- ระบุปัญหาที่อาจเกิด: โอกาสและผลกระทบ
- หารือแผนกับคนมอบหมายโดยไม่ยึดติดอัตตา
- เรียนรู้ปัญญา และปรับแผนงานตามที่ได้หารือ
หัวใจสำคัญคือการเรียนรู้ที่จะใช้ “ปัญญา” ของผู้มอบหมายงานเรา เพื่อทำให้เราเก่งขึ้นในเวลาอันสั้น
ในข้อที่ 5. เมื่อเรานำร่างแผนงานแรกไปหารือคนที่มอบหมายงานเรา เขาจะชี้แนะสิ่งที่ควรปรับปรุงให้เราได้พอสมควรเพราะปัญญาของเขาที่อาจจะเกิดมาจาก:
- ประสบการณ์
- การมองภาพใหญ่
- การมีข้อมูลมากกว่า
- ดุลพินิจที่ดีกว่าเรา
- ปัญญาที่มีมากกว่าเรา ฯลฯ
ดังนั้นเราจะพัฒนาดุลพินิจและปัญญาของเราขึ้นมากเลยหลังจากหารือกับเขา
อย่างไรก็ตาม เราจะทำเช่นนี้ได้ ต้องระวังอย่าให้อัตตาเรามาสกัดโอกาสพัฒนาปัญญาของเรา
อัตตาที่ควรระวังเช่น
- เราเก่งพอจะคิดเองได้
- คนนี้อายุเยอะอนุรักษ์นิยม
- เขาดุจังมีแต่จี้จุดอ่อนเรา
- ไม่ชอบสไตล์การทำงาน ฯลฯ
คนที่จะเก่งคือคนที่เรียนรู้ปัญญาจากคนที่เก่งกว่าด้วยระดับอัตตาที่เหมาะสม
