ช่วงปลายปีเช่นนี้ เราพอจะมองเห็นว่าเป้าหมายของแผนงานจะเป็นอย่างไร
หัวหน้าที่รับผิดชอบควรประเมินด้วยว่า “ใครบ้างที่อาจจะไม่บรรลุเป้าหมาย”
ที่สำคัญ หัวหน้าควรคิดด้วยว่า “จะทำอย่างไรให้เขาใกล้เป้าหมายมากที่สุด”
สิ่งที่หัวหน้าสามารถทำได้คือ
ประเมินความคืบหน้าของแผนงานกับสิ่งที่เกิดขึ้นจริง
สอบถามเจ้าตัวว่าสถานการณ์เป็นอย่างไร
แล้วใช้ดุลพินิจดูว่า “ความน่าจะเป็น เป็นอย่างไร”
อย่างไรก็ตาม หลายกรณีคนทำงานอาจจะพลาด
เพราะดุลพินิจไม่แข็งแรง
และอาจจะไม่ได้ให้ข้อมูลกับหัวหน้า เพราะ…
- ทีมมองโลกแง่ดี คิดว่าน่าจะบรรลุเป้าหมายได้
- ไม่อยากรบกวน แม้รู้ว่าอาจจะไม่เข้าเป้า แต่อยากพยายามให้เต็มที่ก่อน
- กลัวเสียหน้า แม้รู้ว่าอาจจะไม่เข้าเป้า แต่มองว่าหากโชคดีอาจทำได้สำเร็จ
จึงเป็นความเสี่ยง ที่อาจสายเกินแก้ เมื่อถึงเวลาสิ้นปี
หัวหน้ามีวิธีบริหารจัดการความเสี่ยงเหล่านี้ได้อย่างไรบ้าง
- ทีมมองโลกแง่ดีเกินไป
หากเขาประเมินว่า ผลลัพธ์ตอนนี้อาจจะห่างจากแผนงานไปบ้าง
แต่เวลาที่เหลือน่าจะได้ตามเป้าหมาย
ให้เราถามเขาว่า
“มีความเสี่ยงอะไรบ้าง ที่อาจจะทำให้ไม่เป็นไปตามแผน”
“แต่ละความเสี่ยง มีโอกาสเกิดเพียงใด <50% , 51-75%, > 75%”
“ในข้อที่เสี่ยงสูง คิดว่ามีวิธีลดความเสี่ยงได้อย่างไรบ้าง” - ไม่อยากรบกวน
หัวหน้าควรเสนอตัวเข้าไป โดยให้เหตุผลว่า
หัวหน้ามีหน้าที่สนับสนุน ช่วยเหลือทีมงาน
โดยเฉพาะการต้องไป กรุยทาง / Fight กับหน่วยงานอื่น
คำถามเช่น “คุณได้รับการสนับสนุนจาก
เพื่อนร่วมงาน หรือ หน่วยงานอื่น เพียงใด
หากให้คะแนน 1-10”
คำตอบอาจทำให้เห็นว่าจำเป็นต้องยื่นมือช่วยเหลือเพียงใด
- กลัวเสียหน้า
หัวหน้าควรหารือแบบเป็นกันเอง ทำให้เขาไว้ใจมากที่สุด
จนเขาคิดว่า “การทำไม่ได้ และขอความช่วยเหลือเป็นความรับผิดชอบ ไม่ใช่เรื่องเสียหน้า”
ตอกย้ำว่า หากใครไม่ถึงเป้า ทีมก็ไม่ถึงเป้า ยิ่งขายหน้าหนักไปทั้งทีม
