2.12 จัดสรรเวลาให้เข้าใจคน เพื่อผลงานที่ดี

เวลาเราประเมินว่า Knowledge Worker แต่ละคน
เขาตัดสินใจทำอะไร / มีพฤติกรรมอย่างไร
หลายคน มักจะด่วนสรุปว่ามาจากสาเหตุเดียว
บ่อยครั้ง คนก็อาจจะเลือกบอกเราเพียงแค่สาเหตุเดียว

ทำให้เราเกิดการจดจำ “คำตอบเดียว” ของคน ๆ หนึ่ง
และนำไปใช้เป็นมาตรฐานสำหรับคนอื่น ๆ
ในขณะที่เราแต่ละคนคิดแตกต่างกัน

เราลองมาดูตัวอย่างเรื่องการลาออกจากงานด้วยความสมัครใจ

อาจจะมาจากหลายสาเหตุ เช่น

  1. วัฒนธรรมองค์กรไม่ตรงค่านิยมส่วนตัว
  2. ไม่ชอบพฤติกรรมหัวหน้า
  3. เงินเดือนน้อย
  4. บ้านไกล
  5. งานยาก
  6. งานเยอะ
  7. งานจำเจ
  8. งานไม่มีอนาคต

คุณ ก. อาจจะมาจากสาเหตุ 1. 2. 4.
คุณ ข. อาจจะมาจากสาเหตุ 3.4.5.
คุณ ค. อาจจะมาจากสาเหตุ 4. 7. 8.

เวลาหัวหน้าถามเขาเมื่อเขามาลาออก

คุณ ก. อาจจะเลือกบอกว่าข้อ 4. บ้านไกล แต่ไม่กล้าบอกเรื่องวัฒนธรรมองค์กร เดี๋ยวอาจถูกมองว่าไม่ยอมปรับตัว และไม่กล้าบอกว่าไม่ชอบหัวหน้า บอกว่าบ้านไกลข้อเดียวน่าจะพอที่จะไม่ถูกยับยั้ง

คุณ ข. อาจจะเลือกบอกว่าข้อ 4. บ้านไกล แต่ไม่กล้าบอกเรื่องเงินเดือนน้อยกลัวถูกมองว่างก เดี๋ยวอาจถูกมองว่าไม่ยอมปรับตัว และไม่กล้าบอกว่างานยากเดี๋ยวมองว่าไม่สู้งาน

คุณ ค. อาจจะเลือกบอกว่าข้อ 4. บ้านไกล แต่ไม่กล้าบอกว่างานจำเจ เดี๋ยวจะมองว่าจับจรด และไม่กล้าบอกว่างานไม่มีอนาคตเพราะตอนมาสมัครบอกว่าอยากทำที่นี่มากเพราะว่ามีความมั่นคง

ดังนั้น หากหัวหน้าด่วนสรุป
เขาอาจจะเสนอบริษัทว่า 100% ของพนักงานที่เก่ง ๆ ที่ลาออก มาจากสาเหตุ “บ้านไกล” ดังนั้นจึงต้องย้ายบริษัทไปที่อื่นทันที

เราจะรู้ได้อย่างไรว่า พนักงานแต่ละคนคิดอย่างไร

พูดคุยกับเขาเป็นระยะ ตั้งแต่วันแรก

ลองดูแนวทางต่อไปนี้ดูครับ
แนวทางที่จะช่วยให้เข้าใจแต่ละคน

  1. เมื่อเขามาเริ่มต้นงาน หารือเรื่อง IDP
  2. จะพ้นทดลองงาน คุยเรื่องสิ่งที่ทำได้ดี/ควรปรับปรุง
  3. ทุกสัปดาห์ คุยเรื่องการจัดการงานของเขา
  4. ทุกสองสัปดาห์ คุยเรื่องปัญหาอุปสรรคในการทำงาน
  5. ทุกเดือน ทานข้าวเที่ยงพร้อมกับคนอื่น
  6. ทุกไตรมาส คุยเรื่องความคืบหน้า IDP ตัวต่อตัว

หากเราให้เวลากับพนักงานเราแต่ละคนเพียงพอ

a. เราจะเข้าใจเขาดีขึ้น
b. เราจะสร้างแรงบันดาลใจให้เขาได้มากขึ้น
c. เราจะพัฒนาให้เขาได้ใช้ศักยภาพมากขึ้น
d. เราจะได้ทั้งผลงานและใจ จากเขามากขึ้น

ถึงตรงนี้ เราจะได้ยินคนบอกว่า”ไม่มีเวลา”

ที่จริงแล้ว คนที่บอกเช่นนัน ไม่ใชไม่มีเวลา
แต่ว่า “ไม่ได้จัดสรรเวลา เพราะไม่เห็ความสำคัญ”

อย่าลืมว่า บทบาทของหัวหน้าคือ ทำงานให้สำเร็จผ่านคนอื่น
การให้เวลากับแต่ละคนเป็นความจำเป็นในการสร้างผลงานที่ดี ไม่ใช่ทางเลือกครับ