20 ปีที่ผ่านมาผมมีโอกาสได้ทำงานกับคนรุ่นใหม่
ที่เรียนสูง อายุน้อย ฉลาด และทำตัวเหมาะสมหลายร้อยคน
ผมลองสังเกต และพูดคุยกับคนเหล่านี้ว่าเขาทำตัวอย่างไร
จึงได้รับความเมตตาจากคนรุ่นใหญ่ สอนงาน ชี้แนะ ให้คำปรึกษา
และมอบหมายงานที่สำคัญให้เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ
เราลองมาดูกันครับ
1. ใฝ่รู้ ทุกคนคือครู ไม่ว่าเด็กหรือผู้ใหญ่
2. ยอมรับในความแตกต่างหลากหลาย
3. ใจเย็น ให้เวลาบางคนที่เวิ่นเว้อ
4. ฟัง และไม่ด่วนสรุป
5. ถามอย่างสุภาพเมื่อไม่เข้าใจ
6. สรุปสิ่งที่คุยกันเป็นโน๊ตสั้น ๆ
7. ปรับปรุงตัวทันทีเมื่อมีคนแนะนำ
1. ใฝ่รู้ ทุกคนคือครู ไม่ว่าเด็กหรือผู้ใหญ่
แม้ว่าคนรุ่นใหญ่จะเล่าประสบการณ์ในอดีตที่อาจจะไม่เวิร์คแล้วในบริบทใหม่ แต่ว่าหากใฝ่รู้ก็จะพอมองเห็นบางเรื่องที่มันใช้ได้เสมอ เช่นเรื่องของคน
2. ยอมรับในความแตกต่างหลากหลาย
ไม่ได้คิดว่าคนรุ่นใหญ่คือคนตกยุค ลองดูภาพยนต์เรื่อง The Intern ที่โรเบิร์ต เดอนิโร แสดงดูครับ
3. ใจเย็น ให้เวลาบางคนที่เวิ่นเว้อ
แม้ว่าคนรุ่นใหญ่บางคนชอบเล่าความสำเร็จในอดีตซ้ำ ๆ หลายคนอาจจะมองว่าเป็นแผ่นเสียงตกร่อง ขณะที่อีกหลายคนมองว่าเป็นการให้ผู้ใหญ่ได้เล่าเรื่องความสำเร็จในอดีต และพยายามมองหาแง่มุมในการเรียนรู้ ซึ่งเขาก็จะพบแง่มุมมใหม่ ๆ เสมอ แม้ว่าจะเล่าซ้ำ ๆ ก็ตาม แง่คิดก็คือ เขาคิดว่ากำลังดูซีรี่ย์เกาหลีอยู่ หากเป็นเรื่องโปรด การดูซ้ำ ๆ ก็มักจะเห็นอะไรที่ตกหล่นจากการดูในครั้งก่อนเพิ่มเสมอ
4. ฟัง และไม่ด่วนสรุป
เมื่อมีทัศนคติสามข้อแล้ว การฟังก็ไม่ใช่การทนฟัง แต่เป็นการฟังเพื่อพยายามเรียนรู้และเข้าใจคนรุ่นใหญ่
5. ถามอย่างสุภาพเมื่อไม่เข้าใจ
หากไม่แน่ใจก็สอบถาม การถามที่สุภาพมักจะได้รับคำตอบที่เมตตาจากคนรุ่นใหญ่เสมอ
6. สรุปสิ่งที่คุยกันเป็นโน๊ตสั้น ๆ
คนรุ่นใหม่จับประเด็นเร็ว พิมพ์เก่งมาก บางคนใช้มือถือ ด้วยมือข้างเดียว พิมพ์ไปพร้อมกับคุยไป คนรุ่นใหม่เหล่านี้จะสรุปสิ่งที่ รับฟัง/ประชุม/พูดคุยกัน เป็นข้อความสั้น ๆ แล้วส่งให้คนรุ่นใหญ่ตรวจทานว่าเขาเข้าใจถูกต้องตกหล่นอะไรไหม สิ่งนี้ทำให้คนรุ่นใหญ่ที่ทำงานด้วยเมตตาและหิ้วไปช่วยงานสำคัญบ่อยขึ้น
7. ปรับปรุงตัวทันทีเมื่อมีคนแนะนำ
เขาจะไม่แก้ตัวเมื่อคนรุ่นใหญ่แนะนำอะไร จะพยายามนำไปปฎิบัติเสมอ หากดีก็รีบแจ้งมา หากไม่เวิร์คก็นำกลับมาหารือใหม่
