จากประสบการณ์ 40 ปีที่ได้มีโอกาสพบผู้บริหารไทยที่ดีและเก่งหลายท่าน
พวกเขามีแบบแผนอะไรที่คล้าย ๆ กันคือ
1. รู้เรา: คือรู้ว่าเรามี จุดแข็ง จุดอ่อน ความเชื่อ และเป้าหมายที่ยิ่งใหญ่อะไร
2. รู้เขา: คือรู้ว่าเส้นทางสู่เป้าหมาย ใครคือผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย เขาคาดหวังอะไร และจะส่งมอบอย่างไร
3. รู้งาน: คือรู้บริบทของ องค์กร วัฒนธรรม อุตสาหกรรม คืออะไร
4. รู้ชวน: คือรู้ว่าจะโน้มน้าว ผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย ในแต่ละบริบท ได้อย่างไร
ลองมาขยายความกันหน่อยครับ
1. รู้เรา: คือรู้ว่าตัวเองมี จุดแข็ง จุดอ่อน ความเชื่อ และเป้าหมายที่ยิ่งใหญ่อะไร
เขาจะพยายามใช้จุดแข็งของตนสร้างคุณค่า และไม่พยายามใช้พลังเยอะไปในการแก้จุดอ่อน
แต่หาวิธีจัดการจุดอ่อน เช่นหาคู่หูคนที่มีสิ่งที่เขาขาดไปมาเสริม
2. รู้เขา: คือรู้ว่าเส้นทางสู่เป้าหมาย ใครคือผู้มีส่วนได้ส่วนเสียบ้าง เขาคาดหวังอะไร จะส่งมอบอย่างไร
และหากคนสำคัญที่เราส่งมอบให้ไม่สมหวังเราจะสื่อสารอย่างไรให้พอผ่านไปได้
ข้อนี้เป็นเรื่องที่คนมักมองข้าม ไม่ประเมินว่ามีใครบ้างที่เป็นผู้มีส่วนได้ส่วนเสียสำคัญ
และเขาแต่ละคนคาดหวังอะไร และเราส่งมอบให้เขาได้ดีเพียงใด
โดยเฉพาะคนสำคัญที่บางครั้งเราอาจส่งมอบได้ไม่ดีมากนัก แต่ต้องสื่อสารให้เขาเข้าใจให้ได้
3. รู้งาน: คือรู้บริบทของ องค์กร วัฒนธรรม อุตสาหกรรม คืออะไร
องค์กร เริ่มต้น ขาขึ้น ขาลง หรือคงตัว
วัฒนธรรม ทันสมัย อนุรักษ์นิยม เสรีนิยม ไร้รูปแบบ (ด่วนตลอด)
ต้องเรียนรู้เร็วเพื่อให้เข้าใจปัจจัยความสำเร็จในอุตสาหกรรมที่เขาอยู่
และต้องเรียนรู้ว่า อุตสาหกรรมนั้นอาจไม่ Fit กับเรา และรีบเดินออกมา
4. รู้ชวน: คือรู้ว่าจะโน้มน้าว ผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย ในแต่ละบริบท ได้อย่างไร
รู้ว่า แต่ละผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย ในแต่ละบริบท ต้องใช้กลยุทธ์ในการโน้มน้าวต่างกัน
เรียนรู้ว่าคนแต่ละคนแตกต่างกัน
และเรียนรู้ที่จะใช้วิธีสื่อสารโน้มน้าวที่หลากหลายมากกว่าวิธีเดียว
ผมได้พัฒนาแนวทางประเมินตนเอง เป็น ชุดคำถาม ดังนี้ครับ
1. รู้เรา:
1.1 จุดแข็งที่ทำให้คุณสร้างคุณค่าให้องค์กรคืออะไร
1.2 จุดอ่อนที่อาจจะทำให้ลดการสร้างคุณค่าให้องค์กรคืออะไร / แผนการจัดการคืออะไร
1.3 ความเชื่อ/ค่านิยม/หลักการ ของคุณคืออะไร
1.4 เป้าหมายที่ยิ่งใหญ่ของคุณคืออะไร
2. รู้เขา:
2.1 เส้นทางสู่เป้าหมายที่ยิ่งใหญ่ มีใครเป็นผู้มีส่วนได้ส่วนเสียบ้าง
2.2 แต่ละคนคาดหวังอะไร
2.3 จะส่งมอบอย่างไร
2.4 หากคนสำคัญที่เราส่งมอบให้ไม่สมหวังเราจะสื่อสารอย่างไรให้เหมาะสม
3. รู้งาน:
3.1 คือรู้บริบทของ องค์กร วัฒนธรรม อุตสาหกรรม คืออะไร
3.2 องค์กรอยู่ในสถานภาพอย่างไร เริ่มต้น ขาขึ้น ขาลง หรือคงตัว
3.3 วัฒนธรรม ทันสมัย อนุรักษ์นิยม เสรีนิยม ไร้รูปแบบ (ด่วนตลอด)
3.4 ปัจจัยความสำเร็จในอุตสาหกรรมของคุณคืออะไร
3.5 อุตสาหกรรมที่คุณอยู่ Fit กับ ความเชื่อ/ค่านิยม/หลักการ เพียงใด
4. รู้ชวน:
4.1 จะโน้มน้าว ผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย ในแต่ละบริบท ให้ถูกจริตเขาได้อย่างไร
4.2 วิธีการสื่อสารที่เราอาจไม่ถนัด แต่จำเป็นสำหรับผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย เราจะจัดการอย่างไร
ลองประเมินตนเองดูครับ
ส่วนใหญ่แล้ว คนมักจะพลาดในกระดุมเม็ดแรก คือ ยังไม่ชัดเจนในการ “รู้เรา”
หากคุณเป็นหนึ่งในคนนั้น ก็เริ่มทำ “รู้เรา” ให้ชัดเจนขึ้นก่อนครับ
