เพื่อนมีหลายประเภท แต่เพื่อนที่เข้าข่าย “กัลยาณมิตร” มีน้อย
กัลยาณมิตร คือ มิตรแท้ เพื่อนแท้ เพื่อนตาย เพื่อนที่คอยช่วยเหลือเพื่อนอย่างจริงใจโดยไม่หวังสิ่งใดตอบแทน เป็นมิตรที่หวังดี มีสิ่งดี ๆ ให้กันด้วยความจริงใจ (ที่มา https://th.wikipedia.org/wiki/กัลยาณมิตร)
หลายคน โชคดีมี “กัลยาณมิตร” เหล่านี้ห้อมล้อม
และได้ผลดีจากความเกื้อหนุนของพวกเขา
หลายคน โชคไม่ดี มี “กัลยาณมิตร” เหล่านี้ห้อมล้อมอยู่
แต่มองข้าม ไม่ได้ตระหนักถึง “สิ่งดี ๆ ที่มี”
จึงไม่ได้รับผลดีจากความเกื้อหนุนของเขา
กัลยาณมิตรที่ดีมักเจตนาดีและให้ ข้อคิด/คำแนะนำ/ปัญญา
กับเพื่อน ๆ ของเขาเสมอ
แต่ทุกอย่างมี “จำนวนจำกัด”
กัลยาณมิตรส่วนใหญ่ มักลองช่วย 1-2 ครั้ง
และหากเขาไม่เห็นปฎิกิริยาตอบรับ เขาก็จะยุติ
ลองถามตัวเราเองดูว่า
“ใครบ้างรอบตัวเรา ที่เราอาจมองข้ามไป ในฐานะกัลยาณมิตร”
กัลยาณมิตรที่เราควรมีไว้บ้าง
1. คนที่แนะนำงานที่เราได้ใช้ศักยภาพสูงสุด
2. คนที่ฟังและเห็นใจเมื่อทำงานผิดพลาดและอับอาย
3. คนที่เตือนเราไม่ให้อัตตาสูงเมื่อเราสำเร็จสูง
4. คนที่กระตุ้นเราไม่ให้เราติด Comfort Zone
5. คนที่บอกว่าเราทำผิดในขณะที่คนส่วนใหญ่ไม่พูด
6. คนที่ผลักดันเราให้ดีและเก่งมากขึ้นเรื่อย ๆ
7. คนที่คอยแนะนำให้เราไปสอนคนอื่นให้ดีและเก่ง
สำหรับคนที่ยังไม่เจอจริง ๆ ก็ไม่เป็นไรครับ
มีคำแนะนำให้ดังนี้ครับ…
ก. ทำบทบาทและหน้าที่เต็มความสามารถก่อน
ก. เริ่มต้นทำตัวเป็นกัลยาณมิตรให้คนอื่น (โดยเลือกทำบางข้อจาก 7 ข้อดังกล่าวก่อน)
ค. คิดดี พูดดี ทำดี เดี๋ยวกัลยาณมิตรก็ปรากฎเอง
ง. มีระดับอัตตาเหมาะสม คิดให้เหมาะบริบท (อย่าดูถูกตนเองเกินไป หรืออย่ากร่างเกินไป)
จ. เป็นคนเปิดใจรับฟังข้อเสนอแนะจากคนอื่น แม้จะขมขื่นก็ตาม ขอบคุณทุกคนที่ให้ Feedback เรา
